ten

"Anlamsız hayatın, anlamsız taşları yavaş yavaş oturdu beynimde. " İçim evren kadar dolu bir o kadar da boş artık. Yorgunluklarımın üzerine örttüğüm siyah çarşafın altında kaldım. Ne kadar çıkmak istesem de artık benim bir parçam olmuş bu siyahlık, tenime nakış olmuş. Vursalar, kırsalar...