"Anlamsız hayatın, anlamsız taşları yavaş yavaş oturdu beynimde. "
İçim evren kadar dolu bir o kadar da boş artık. Yorgunluklarımın üzerine örttüğüm siyah çarşafın altında kaldım. Ne kadar çıkmak istesem de artık benim bir parçam olmuş bu siyahlık, tenime nakış olmuş. Vursalar, kırsalar hissedemiyorum. Söz konusu olan bu durumun hoş olmayan yanı ise artık sevseler, okşasalar, dokunsalar yine hissedemez oluşum. Vazgeçtiğim bir çok şey arasında sevginin de yer alması sevdiklerimin üzerimi siyah bir çarşafla kaplamak zorunda bırakmasındandır. Aile, sevgili, dost...
Bir bir attılar o nakışı tenime. Ruhuma işkence edildi. Ben ise sustum, ruhlarına işkence etmek istemedim. Onlar gibi olmak istemezken, onlardan hiç bir farkım kalmadı. Hırs bürüdü zihnimi. Bana sımsıkı sarılmasını istediğim hüzün değildi aslında. Elimi tutmasını istediğim yalnızlık değildi...
İçim evren kadar dolu bir o kadar da boş artık. Yorgunluklarımın üzerine örttüğüm siyah çarşafın altında kaldım. Ne kadar çıkmak istesem de artık benim bir parçam olmuş bu siyahlık, tenime nakış olmuş. Vursalar, kırsalar hissedemiyorum. Söz konusu olan bu durumun hoş olmayan yanı ise artık sevseler, okşasalar, dokunsalar yine hissedemez oluşum. Vazgeçtiğim bir çok şey arasında sevginin de yer alması sevdiklerimin üzerimi siyah bir çarşafla kaplamak zorunda bırakmasındandır. Aile, sevgili, dost...
Bir bir attılar o nakışı tenime. Ruhuma işkence edildi. Ben ise sustum, ruhlarına işkence etmek istemedim. Onlar gibi olmak istemezken, onlardan hiç bir farkım kalmadı. Hırs bürüdü zihnimi. Bana sımsıkı sarılmasını istediğim hüzün değildi aslında. Elimi tutmasını istediğim yalnızlık değildi...
