Ancak yönetmen Rob Schroeder, ilk uzun metrajlı filmi "Ultrason"la, anılarınızın bir dış güç tarafından manipüle edilmesinin daha da kötü olduğunu kanıtlıyor. Lo-fi bilim kurgu filmi, Glen'in yağmurda talihsiz bir araba kazasından sonra bir yabancının evine girmesiyle başlar. " Filmin eşzamansız hikaye anlatımı, Michel Gondry'nin 2004 tarihli filmi "Eternal Sunshine of the Spotless Mind, Zor bir ayrılığı unutmaya çalışmakla ilgili kasıtlı olarak parçalanmış bir hikaye. "Ultrason" da benzer bir bilmecedir, ancak özünde siyasi bir komplo ve kişisel travmayla yüzleşmek vardır.
Bundan da öte, "Ultrason", her karakterin anılarını şekillendirenlerin elinde maruz kaldığı bedensel özerkliğin tamamen ihlaliyle yüzleşiyor. Bu anlar, zihni yeni bir gerçeğe ikna etmenin ne kadar kolay olabileceğini tam olarak göstererek, "Ultrason"u rahatsız edici alana itiyor. Evet, bu bilim kurgu, ama düşük-Beyin yıkamanın sıklığını ve önceki hikayelerini yaratan cihazın teknolojik doğası, "Ultrason"daki olaylar çok abartılmış görünmüyor. "Ultrason" bu varoluşsal korku duygularını başarılı bir şekilde uyandırırken, tutarlı bir ton sağlamaz, ciddi olmak ve bir Michel Gondry filmi gibi oynamak arasında bir yerde sıkışıp kaldım.
Ne olursa olsun, "Ultrason" bize geleceğin korkularının neden bu kadar uzakta olmayabileceğini ve kimliğimizin nasıl hafıza olduğunu gösteren güzel bir bilimkurgu bağımsız yapım. Benlik duygumuz çok kırılgan, çok kolay manipüle edilebilir, ve Schroeder'in filmi, gerçeğin dövülebilir bir kavram olduğu mevcut dünyamıza hitap ediyor ve önümüzdeki günlerde beni takip edebilecek sürünen bir paranoya duygusu uyandırıyor.
